Gdy wstąpił na tron wielu oczekiwało, że zostaną wprowadzone liberalne reformy. Wbrew pozorom był zdecydowanym konserwatystą, przekonanym, że jego władza pochodzi z łaski Bożej.

Na jego działania wpłynęła także Wiosna Ludów w 1848 r. gdy przestraszony musiał ugiąć się przed żądaniami tłumów. Gdy tylko sytuacja uspokoiła się, zaczął wycofywać się z najdalej idących ustępstw. Odrzucił także proponowaną mu przez ogólnoniemiecki parlament obradujący we Frankfurcie nad Menem koronę cesarską. W 1850 r. nadał Prusom jednak choć niechętnie - konstytucję.

W 1858 r. wobec choroby psychicznej został odsunięty od władzy, a regentem aż do śmierci Fryderyka Wilhelma został młodszy brat i następca Wilhelm.